ඒක මතක තියා ගන්න” කියා ඇය ජයනාත් දෙස බැලුවාය. එයින් ජයනාත්ද උඩ ගිය අතර කට ඇරී ගල් ගැසී ගිය සැමියා බලා සිටියදි අවඥ්ඥා සහගත බැල්මක් ඔහු වෙත
හෙලූ ඈ ළමයා රැගෙන ජයනාත් අත තැබුවාය.
“පිරිමි පිරිමි නිදාගත්තට ලමයි හම්බවෙන එකක් යෑ.” ඇනුම් පදයක් කියූ ඈ දරුවා ජයනාත් අතට දුන්නාය. “තාත්තා අතට යන්න පුතේ”
කිසිවක් කරකියා ගත නොහැකිව සිටින පුත්‍රයා දෙස හැගීම් විරහිත බැල්මක් යොමුකළ ජයනාත් ළමයාව රැගෙන කාමරයෙන් යන්නට ගියේය.
එදින රාත්‍රියේ මදාරා තම ඇඳුම් කීපයකුත් රැගෙන තම කාමරයෙන් පිටත් වූවාය. ඈ ළමයාව තොටිල්ල සමගම ඒ කාමරයේම තියෙන්නට හැරියාය.
“රෑට මල්ලි ඇඬුවොත් බලා ගන්න” පිටව යන ගමන් සැමියාට පැවසූ ඈ කෙලින්ම ජයනාත්ගේ කාමරය වැදුනේ සැමියා බලා සිටියදීය. එදින රෑ පුරා හරි හමන් නින්දක් නැතුව තම මල්ලී සමග කාමරයේ නිදා සිටි ජයනාත්ගේ පුතා හට අසන්න ලැබුණේ පාන්දර ජාමය වෙනකම් තම පියා හා තම බිරිඳ අතර වූ නිමා නොවන රති කෙළියෙන් ඇතිකල හා ඇතිවුණ විවිධාකාර ශබ්ධයන් ය. එදින පටන් මදාරා හා ජයනාත් අඹුසැමියන් ලෙසින් නිදහසේ ගේ තුල එකට විසුවෝය. අතැම් දිනවල ජයනාත්ගේ වැඩිමහල් පුතු ගෙදර සිටියත් එය ඔවුන් හට තව දුරටත් කිසි ගැටලුවක් වූයේ නැත.
“ඔයාට තව මල්ලි කෙනෙක් ද නංගි කෙනෙක් ද ඕනේ” මදාරා ඇතැම් විට ළදරුවාගෙන් හුරතල් අයුරින් විමසන්නේ තම කසාද සැමියා දෙස බලමිනි.
නිමි............................
0 Comments
No comments yet. Be the first to comment!